Чести прашања
Програмата е многу сложена, па затоа е полесно да се објасни како се спроведува. Се состои од три фази:
- Стимулација на развојот на нервните врски и патишта (кинезиолошки активности, динамично сместување на очите, ротација, рамнотежа, трчање, координација око-рака, вежби за развој на фини моторни вештини и сл.)
- Стимулација на развојот на мисловните процеси (апстракција, визуелизација, класификација на мислата и мисловни серии, асоцијации)
- Стимулација на развој на функционално размислување (приказни со загатки, прашања преку загатки и сл.)
Тоа се деца кои што асоцијативно размислуваат и нивниот мозок брзо работи, но за жал таков начин на размислување и работа често не постои во училиштата. Присилувајќи ги таквите деца на репродуктивно учење губиме многу, бидејќи некои од нив никогаш нема да можат да ги покажат своите способности, а со тоа сите губиме.
Сериозните истражувања покажаа дека наставниците не препознаваат надарено дете во дури 30 проценти од случаите!? Една од најважните причини е тоа што детето учи и работи во училиште според застарен систем – каде се фаворизираат репетитивното (повторливо) учење и репродуктивното знаење и каде што способностите на надарените деца тешко се изразуваат. Познато е дека има два отсто потенцијално надарени деца (коефициент на интелигенција повисок од 148) во општата популација. Но, за жал, во реалноста ги има само 0,3 отсто. Токму поради несоодветните програми и методи на учење, наместо да има 20 надарени деца на 1.000 жители, има само три. Така што, и покрај поразителните факти дека 17 надарени деца на 1.000 жители се „губат“ во текот на школувањето (главно во градинка и основно училиште), но и дека сме меѓу последните во Европа на меѓународни тестови на знаење (во смисла на корисно, функционално знаење ) – сè уште не ја менуваме стратегијата на начинот на учење и не го зголемуваме функционалното знаење на поединецот, а со тоа и на целата нација. Штом ќе имаме поширока примена на оваа, или некоја друга програма – која го зголемува функционалното знаење, ќе имаме повеќе надарени деца. А потоа, секако, останува на државните институции да овозможат посебна работа со нив, за да се развие нивниот потенцијал.
Тоа зависи од возраста. За помладата предучилишна возраст треба да се организира време децата што повеќе да бидат во природа, во игри со топка, јаже за скокање, ластик. Ви требаат што повеќе игри со ротација, вежби за рамнотежа, трчање, прескокнување, ползење. Децата многу рано покажуваат способност да препознаваат сложени апстрактни симболи (марки на автомобили, знамиња на држави…), но оваа способност треба дополнително да се развива преку мемориски игри, загатки и слично.
Мој совет е до седум години детето да гледа едукативни емисии на телевизија и цртани – најмногу еден до два часа, а на компјутер поминува околу половина час до еден час дневно. Но, тоа е многу ако детето во остатокот од денот нема компензација со активности за кои предаваме на семинари – моторни и графомоторни вежби, развој на асоцијативно размислување.
Нарушувањата во учењето, кои се појавуваат веќе во второ и трето одделение од основно училиште, често се јавуваат поради недостаток на одредени активности во раното детство. Обично се работи за заборавени игри – како што се скокање, ротирање, а подоцна и џамлии, ластик, криенка итн. Токму овие активности го поттикнуваат правилниот развој на мозокот, а живееме во време кога децата се претежно статични, пред телевизори и компјутери. Потребно е научното знаење да им се пренесе на родителите, воспитувачите и наставниците, бидејќи во меѓувреме растат генерации на кои им е потребна вредна помош во нивниот развој.
Тоа е подеднакво важно, но родителите се тие кои ги носат првите одлуки. Подоцна се губи влијанието на родителите, а го преземаат општеството и институциите. Секој има свој дел од работата, т.е. секој е важен.
Во прашање се и двете – подобрата дијагностика, но и денешниот начин на живот влијае на појавата на пречки во развојот. Единствен начин да се влијае и да се помогне е да се едуцираат родителите кои со најдобра намера често грешат и го забавуваат развојот на своето дете или дури и го оштетуваат. Родителите прават многу несвесни грешки до трета или четврта година, а една од нив е на пример. за да се спречи детето да се врти, а денес знаеме дека ротацијата помага во развојот на нервните патишта.